پدیده ای به نام گیرینگ :|

قبلتر ها که مجرد بودیم گمان میکردیم که همانا هنگامیکه شاهزاده سوار بر اسبمان

از دور دست ها پیدایش شد و زیر پنجره اتاقمان شروع به نواختن عاشقانه ها کرد  و

شیفته و واله ما شد و ما نیز همچنین...پس از طی مراسم و تشریفات نامزدی و عقد 

و ... زندگی مشترکمان روی یک محور صاف که به سمت بالا میل کند برقرار خواهد شد

و در مخیله مان هم نمیگنجید که شاهزاده ما نیز همچون دیگر مردان شروع به گیر دادن و 

نق زدن و بهانه گیری کند اما زهی خیال باطل...چرا که مردها رو جان به جانشان کنی

باز هم مرد هستند دیگر...یک وقت گیر میدهد که چرا رنگ لباست فلان و فلان و بار دیگر

گیر میدهد که چرا ناخن هایت بلندتر از دو میلمتر شده و دیگر بار اعتراض مینماید که چرا

با پسر بچه 7-8 ساله فامیلتان دست دادی و کلاً چـــرا آن روز آن سوسک نر یهو جلوی 

کفش تو پیدایش شد

باز جای شکرش باقیست که به دستپخت و کدبانوگری مان گیر نمیدهد...که البته این یکی

هم هیچ تضمینی ندارد ... چرا که دقیقا یادمـــــــان می آید در باب خرید های نامزدی کلی

جیگر کِیف شده بودیم که چه همسر یگانه ای نصیبمان شده اصلا اهل ایراد گرفتن و  نق

زدن به جانمان نیس اما پس از گذشت مدتی کوتاه آه از نهادمان بلند شد و ضرب المثل 

مردها سر و ته یک کرباسند برایمان عینی تر شد.

در همین راستا امروز ینی 25 بهمن ماه سال یک هزار و سیصد و نود و چهار هجری شمسی

کمی سرسنگینتر و با حالت نیمه قهر با نامبرده بسر بردیم باشد که متنبه شود

ولنتاین ؟؟؟

یادمه پارسال ولنتاین تو وبم نوشتم :

"امسالم که این یوم الله قسمت ما نشد میریم به استقبال ولنتاین سال دیگه ببینیم

بالاخره کی خرسه قسمت ما میشه "

اون موقع تهنایه تهنا بودم...اما الانم که آقا سیدم وارد زندگیم شده و با اومدنش همه 

زندگیمو رنگی رنگی کرده  بازم خبری از ولنتاین نبود...هرچند اینجانب بشخصــه

دوس ندارم فقط یه روز خاصی رو روز عشق نامگذاری کنن و فقط اون روز هدیه به هم 

بِدن...برای ما دو تا هر روز روزه عخشه و هدیــــه دادن و هدیه گرفتنم سورپرایزانه 

باشه خوشمزتره تا اینکه بدونی امروز خرسی هدیه میگیری مثلاً.